این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه همه‌گیری COVID-19 استراتژی‌های بازاریابی را تغییر شکل داده است، به ویژه از طریق لنز بازداریابی. بازداریابی را به عنوان تلاشی عمدی برای کاهش تقاضای مصرف کننده برای محصولات یا خدمات خاص تعریف می کند. در طول همه‌گیری، بسیاری از شرکت‌ها با اختلالات زنجیره تامین و افزایش تقاضا برای کالاهای ضروری مواجه شدند که تغییر رویکردهای بازاریابی را ضروری کرد. نویسندگان استراتژی‌های بازداریابی مختلفی را که توسط کسب‌وکارها برای مدیریت مؤثر منابع کمیاب استفاده می‌شوند، برجسته می‌کنند.
یکی از نمونه‌های بارز صنعت غذا و نوشیدنی است که در آن شرکت‌ها برای جلوگیری از گرانی و حفظ کیفیت، در دسترس بودن محصول را محدود می‌کنند. این مقاله به بحث می‌پردازد که چگونه مارک‌ها کمبود را به مصرف‌کنندگان منتقل می‌کنند و حس فوریت را ایجاد می‌کنند و در عین حال مصرف مسئولانه را نیز ترویج می‌کنند. نویسندگان بر اهمیت پیام‌رسانی شفاف در این دوره تأکید می‌کنند، زیرا مصرف‌کنندگان از برندهایی که چالش‌های عرضه را تصدیق می‌کنند، استقبال بیشتری می‌کنند.
علاوه بر این، این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه بازداریابی می‌تواند وفاداری مصرف‌کننده را با همسو کردن ارزش‌های برند با مسئولیت اجتماعی تقویت کند. شرکت‌هایی که پیام‌های پایداری و حمایت جامعه را در طول همه‌گیری تبلیغ می‌کردند، واکنش‌های مثبت مصرف‌کننده را مشاهده کردند. نویسندگان بر نقش رسانه‌های اجتماعی در انتشار پیام‌های بازداریابی تاکید می‌کنند و به برندها اجازه می‌دهد مستقیماً با مصرف‌کنندگان در مورد رفتارهای خریدشان درگیر شوند.
این مقاله همچنین تأثیر روانی کمبود بر رفتار مصرف‌کننده را مورد بحث قرار می‌دهد و پیشنهاد می‌کند که در دسترس بودن محدود می‌تواند مطلوبیت محصول را افزایش دهد. با این حال، نسبت به استفاده بیش از حد از تاکتیک‌های کمبود هشدار می‌دهد، زیرا این امر می‌تواند منجر به ناامیدی و بی‌اعتمادی مصرف‌کننده شود. نویسندگان از یک رویکرد متعادل حمایت می کنند که بازداریابی را با استراتژی های بازاریابی سنتی برای حفظ ارزش ویژه برند ترکیب می کند.
علاوه بر این، این مقاله بر نیاز کسب‌وکارها برای تطبیق چارچوب‌های بازاریابی خود برای انعطاف‌پذیری بیشتر و پاسخ‌دهی به نیازهای متغیر مصرف‌کننده تأکید می‌کند. در پایان پیشنهاد می‌شود که درس‌های آموخته شده در طول همه‌گیری می‌تواند استراتژی‌های بازاریابی آینده را، به‌ویژه در مواقع بحران، آگاه کند. با استقبال از بازداریابی، شرکت ها می توانند در عین ترویج شیوه های مصرف پایدار، تقاضا را بهتر مدیریت کنند. به طور کلی، بازداریابی به عنوان یک استراتژی حیاتی برای پیمایش پیچیدگی‌های یک چشم‌انداز بازار پس از همه‌گیری معرفی می‌شود.